Πραγματικά αυτό που συμβαίνει στη Χαλυβουργία πέρα από δίκαιο θυμό από την πλευρά των εργαζομένων μόνο απορία και σκέψη μπορεί να προκαλέσει. Η απεργία στη Χαλυβουργίαξεκίνησε από τις 31 Οκτωβρίου και συνεχίζεται ακάθεκτη μέχρι και σήμερα με αποκλεισμό όλων των εργαζομένων, ακόμα και αυτών που δεν θέλουν να απεργήσουν, από την εργασία τους. Φυσικά πρωταγωνιστής μιας τέτοιας τιτανομέγιστης κίνησης δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το γνωστό και δημοκρατικό (λέμε καμια βλακεία για τους τύπους για να περάσει η ώρα) ΠΑΜΕ.
Μια από τις μεγαλύτερες ''βαριές'', αν όχι η μοναδική, βιομηχανίες της χώρας μας βρίσκεται τους τελευταίους μήνες υπό κόκκινη κατάληψη. Οι δεκάδες εργαζομένοι στη Χαλυβουργία βρίσκονται σε απόγνωση, καθώς θέλουν να εργαστούν για να εξασφαλίσουν τα επιτείδια για αυτούς και τις οικογένειες τους. Την ίδια ώρα τόσο η ιδιοκτησία, αλλά και το ίδιο το Κράτος, λόγω μη παραγωγής, χάνουν τεράστιο όγκο εσόδων, ενώ τίθεται εν αμφιβόλω και η ίδια η βιωσιμότητα της εταιρείας. Καθ' αυτόν τον τρόπο δεν διακυβεύεται μόνο το εργασιακό μέλλον των ήδη ''εργαζομένων'', αλλά και όλων αυτών που θα μπορούσαν να εργαστούν στην εν λόγω επιχείρηση. Πολύ συνοπτικά αυτή κατάσταση αποτελεί μέρος και παράλληλα συνοπτική περίληψη της όλης ''εικόνας'' που επικρατεί στη μικρή χώρα της Μεσογείου που λέγεται Ελλάδα.
Κάπου εκεί ξύπνησε και η Ελληνική Δικαιοσύνη που αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος και έκρινε προ μια εβδομάδας την απεργία παράνομη. Παρ' όλα αυτά για να μην μας χαλάσει και η συνταγή τίποτα δεν έχει γίνει, με αποτέλεσμα η απόγνωση από όλες τις πλευρές να συνεχίζεται.Καθ' αυτόν τον τρόπο η κατάφωρη κοινωνική και νομική αδικία συνεχίζεται. Για άλλη μια φορά το ανύπαρκτο (αλλά παράλληλα υπερτροφικό) κράτος εμφανίζεται εκ πεποιθήσεως αδύναμο να βοηθήσει τους πολίτες του και να αποκαταστήσει τη Συνταγματική νομιμότητα. Γιατί ναι το δημοκρατικό ΠΑΜΕ παραβιάζει ευθέως τις συνταγματικές διατάξεις του δικαιώματος της εργασίας για άλλη μια φορά και κανένας δεν αντιδρά. Μάλλον φοβούνται μην τους εκσφεδονιστεί κανένα μνημόνιο στο κεφάλι από τα πρωτοπαλίκαρο του στη Βουλή. Είναι να παίζεις σε τέτοιους καιρούς.
Σε αυτό το ζοφερό και συνάμα τραγελαφικό σκηνικό του παραλογισμού και της ολοκληρωτικής ανομίας η χώρα μας διεκδικεί τη δική της θέση στο Ευρωπαικό όνειρο. Διεκδικεί την ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Αν δεν μπει τέλος σε αυτές τις πρακτικές, όμως, όχι μόνο δεν πρόκειται να βγούμε από την ύφεση, αλλά εγγυόμαστε και την παραμονή της χώρας σε αυτή επ αόριστον. Αν δεν αφήσουμε πραγματικά ελεύθερες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου τότε όχι μόνο γενιές νέων Ελλήνων θα μεταναστεύσουν για το εξωτερικό, αλλά και η ίδια η χώρα θα ζήσει την πλήρη οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, ενώ έχει αποδεδειγμένες παραγωγικές δυνατότητες. Τελικά πριν κοιτάξουμε προς τα Βόρεια για να κατηγορήσουμε, ας δούμε λίγο και στα αριστερά μας ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου