Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

TO ΚΑΠΝΙΣΜΑ ... ΤΟ ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ... ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ...




Ακούγεται, ενδεχομένως, σαν τίτλος ''b- grade'' ταινίας, αλλά αποτελεί μια λακωνικότατη αποτύπωση της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα.

Μετά από μια σειρά δεκαετιών απόλυτης καπνιστικής ευδαιμονίας και πλήρους αδιαφορίας για τους μη καπνιστές συνανθρώπους μας αρχής γενομένης από της Η.Π.Α. ξεκίνησε ο πόλεμος της πολιτικής ορθότητας εναντίον του καπνίσματος, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μέσων, όπως η κατακόρυφη άνοδος του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα τσιγάρα, η αντικαπνιστική προπαγάνδα, η περιθωριοποίηση των καπνιστών, η απαγόρευση διαφήμισης των καπνικών προιόντων, τα κηδειόσημα στα πακέτα και φυσικά την προμετωπίδα όλων αυτών : Την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Ήδη σιγά σιγά για τους μη γνώστες αρχίζει το πολυδιαφημιζόμενο φιλελεύθερο εποικοδόμημα των Η.Π.Α. αρχίζει να καταρρέει. Προσωπικά, πάντως, θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή οι Η.Π.Α. έχουν τόσο Φιλελευθερισμό όσο είχε Κομμουνισμό η Σοβιετική Ένωση. Και έτσι σιγά σιγά αυτό το concept άρχισε να εξαπλώνεται σε όλες τις ''αναπτυγμένες'' ''προοδευτικές'' χώρες και δια μέσου της Ευρωπαικής Ένωσης έχει φτάσει και στη χώρα μας.

Αυτή η συνοπτικά περιγραφόμενη κατάσταση επιβεβαίωνει με τον πιο εμφατικό τρόπο το κράτος χωροφύλακα που αυθαίρετα επεμβαίνει σε κάθε τομέα της κοινωνικής δραστηριότητας και καταλύει κάθε έννοια ατομικότητας και μιας κοινωνίας αδύναμων κοινωνών που αποδέχονται μοιρολατρικά την όποια αλλαγή. Το Κράτος λοιπόν καταπατώντας κατ αρχήν κάθε κατοχυρωμένη και παναθρώπινη μορφή ιδιοκτησίας με το έτσι θέλω αποφάσισε να επέμβει στην οικονομική δραστηριότητα και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ανθρώπων και να απαγορεύσει με σχεδόν φασιστικό τρόπο το κάπνισμα στους κλειστούς δημόσιους χώρους, κυριολεκτικά με το ''έτσι θέλω'', γιατί πουθενά δεν ακούστηκε διεθνώς προηγούμενη διαβούλευση με τους ιδιοκτήτες και τους καταναλωτές προιόντων καπνών. Ο διεθνής παροξυσμός εναντίον του καπνίσματος φτάνει στο φασιστικό ζενίθ του με την  απαγόρευση του καπνίσματος και σε ανοιχτούς χώρους (!!!!), όπως παραλίες, πάρκα και πεζοδρόμια. Και φυσικά κάπου εκεί εμφανίζεται και η Φιλανδία με τη Νέα Ζηλανδία που εξαγγέλουν σε μερικά χρόνια πλήρη ποινικοποίηση του καπνίσματος. Ετσι σε αυτές τις χώρες όποιος έχει δύο τρία τσιγάρα πάνω του, θα συλλαμβάνεται ως κάτοχος μικροποσότητας απαγορευμένων ουσιών. Αν είναι ποτέ δυνατό.

Πάντως, όπως ενδεχομένως, ιδιαίτερα οι παλιότεροι θα θυμούνται, ότι κάποτε τα παιδιά κρύβονταν στα μουλοχτά από τους γονείς τους για να απολαύσουν το τσιγαράκι τους σε λίγα χρόνια θα κρύβονται από το Κράτος. Ας θυμίσουμε, όμως, στους κρατιστές φίλους μας ότι έχουμε τόσο ''μαμά'' όσο και ''μπαμπά'', οπότε γκουβερνάντα δεν θέλουμε.

Στην ίδια χωρία παραλογισμού κινούνται και τα υπόλοιπα όπλα κατά του καπνίσματος. Ξεκάθαρη, όμως, προσβολή της προσωπικότητας των καπνιστών αποτελεί η χρησιμοποίηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης που εισπράττει το Κράτος για την χρηματοδότηση της αντικαπνιστικής εκστρατείας !!! Είναι ουσιαστικά σαν να λες στον κάθε επαγγελματία πλήρωσε το ειδικό τέλος επιτηδεύματος για να χρηματοδοτήσω μια εκστρατεία εναντίον των δραστηριοτήτων σου. Αυτόν φυσικά τον παραλογισμό στο χώρο του καπνού η κρατικίστικη προπαγάνδα τον έχει κάνει να φαίνεται όχι μόνο λογικό, αλλά και επιβεβλημένο. Πάντως η Φιλελεύθερη Ολλανδία αποφάσισε να μην χρησιμοποιεί κρατικά χρήματα για την χρηαματοδότηση της αντικαπνιστικής εκστρατείας, μειώντας και τη γενικότερη ένταση της. 

Πάντως στον ευρύτερο παραλογισμό της καπνιστικής απαγόρευσης ιδιαίτερη απορία προκαλεί η ιδιαίτερα νωθρή συμπεριφορά τόσο της κοινωνίας των καπνιστών όσο και των μη καπνιστών. Οι δύο αυτές κοινότητες παρέμειναν και παραμένουν απλοί παρατηρητές της όλης πραγματικότητας, καταδεικνύοντας της έλλειψη κάθε πρωτογενούς και σοβαρής κοινωνικής πρωτοβουλίας προς υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών. Και φυσικά δεν εννοώ το πατροπαράδοτο Ελληνικό ''κάψιμο'' και ''σπάσιμο'', αλλά την ήπια αντίδραση των ενεργών πολιτών που σε μια ελεύθερη κοινωνία και οικονομία συνίσταται στον καταναλωτικό αποκλεισμό, δηλαδή την κατακόρυφη μείωση της ζήτησης παρα την όποια προσφορά, των επιχειρήσεων που ακολουθούν πρακτικές ενάντια στις ατομικές ελευθερίες. Αν αυτό ήδη είχε γίνει από τα 60'ς τότε ούτε το Κράτος ούτε την κάθε αντικαπνιστική σέκτα θα χρησιαζόμαστε (γιατί άλλο μη καπνιστής και άλλο ο αντικαπνιστής που με συνέπεια η κρατική προπαγάνδα δημιούργησε, γιατί το πρώτο είναι σεβαστή επιλογή, ενώ το δεύτερο ετεροκαθοδηγούμενος εξτρεμισμός). Η ίδια η επιχειρηματική και κοινωνική πρακτική θα είχε δημιουργήσει τόσο χώρους καπνιστών όσο και μη καπνιστών. Και μετά φυσικά η αντικαπνιστική εκστρατεία περί παθητικού καπνίσματος δεν θα έβρισκε κανένα κοινωνικό και λογικό επιχείρημα πουθενά Και αυτή φυσικά η κατάσταση επικρατεί σε όλους τους τομείς δραστηριοτήτων (πχ εργασία, κοινωνικές ελευθερίες κλπ).

Δυστυχώς η κατάσταση αυτή είναι διάχυτη στη σύγχρονη πραγματικότητα και έχει μια μόνο κατεύθυνση : τη δημιουργία ενός εκρηκτικού κλίματος απομόνωσης διάφορων κοινωνικών ομάδων και την συνακόλουθη διάσπαση της κοινωνίας με μοναδικό σκοπό την περαιτέρω συρρίκνωση των ατομικών ελευθεριών... Υπερβολικό ; Δείτε απλά ξανά την εκστρατεία κατά του καπνίσματος. Ακόμα φυσικά και τη διαστρεβλωμένη κατάσταση στη χώρα μας με τους αντικαπνιστές να δίνουν τη θέση τους στους ''αμπελοφιλόσοφους'' μανιώδεις καπνιστές που στα πλαίσια της ''ελευθερίας'' συνεχίζουν να συρρικνώνουν την ελευθερία των μη καπνιστών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου